1918 - 1987 Polski grafik, ilustrator, malarz, pedagog i projektant tkanin. Profesor ASP w Krakowie i Poznaniu.  Otrzymał wiele odznaczeń państwowych. Laureat nagrody Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1983), nagrody Francesco Nullo, nagrody II Biennale rysunku w Rijece. Nominowany do nagrody Salomona Guggenheima (1960). Członek Grupy Krakowskiej II (Jerzy Bereś, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Jan Tarasin), związany z ugrupowaniem Phases.

Prace w kolekcjach: Muzeum Narodowe w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Guggenheim Museum w Nowym Jorku, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Vatican Museum, Galeria Wildenstein w Nowym Jorku. 

Wybrane wystawy: Biennale Sztuki w Sao Paulo (1960, 1969, 1975); 15 Polish Painters, Museum of Modern Art, Nowy Jork (1961); Peintres Polonais Modernes, Musee National d'Art Moderne, Paris (1961); XXI Biennale w Wenecji (1962), 1000 Years od Art in Poland, Royal Academy Of Arts Galleries, Londyn (1970); wystawa retrospektywna. Muzeum Narodowe, Poznań, 1974; wystawa rysunków, Muzeum Okręgowe, Radom, 1986; Muzeum Narodowe w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu i Zakopanem (1997-1998).

Obrazy Tadeusza Brzozowskiego tworzy w znaczącym stopniu materia samego płótna.  Ważną rolę odgrywają tytuły dzieł. Krytycy łączą jego twórczość z surrealizmem. Cechuje ją groteskowość, baśniowość. Pomimo abstrakcjonizmu kompozycje nawiązują do skomplikowanego, codziennego życia. Brzozowski zawsze interesował się tajnikami warsztatu, oraz "drapieżną", witkacowską formą.