1909 - 1997 Polski malarz. W latach 1929-1937 studiował scenografię, malarstwo i architekturę wnętrz w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Już w 1939 roku rozpoczął współpracę z najważniejszymi reżyserami międzywojnia jakimi byli: Leon Schiller i Wilam Horzyca. Tworzył scenografię dla prowadzonych przez nich teatrów w Łucku, Łodzi i Lwowie gdzie zastał go wybuch wojny. Współpracę tę kontynuował po wojnie w Warszawie, Bydgoszczy, Łodzi, Toruniu i Poznaniu do 1953 roku. Podczas wojny żołnierz AK, brał czynny udział w powstaniu warszawskim. Od 1949 organizował działania pierwszej powojennej awangardowej grupy artystów 4F+R (Forma, Farba, Faktura, Fantastyka + Realizm), do której należał wspólnie z m.in. I. Houwaltem, A. Lenicą i F.M. Nowowiejskim. W owym okresie pełnił funkcje społeczne, miedzy innymi był dwukrotnym prezesem ZPAP w Poznaniu. Od roku 1957 do 1961 uprawiał głównie malarstwo w stylistyce informel; zainteresował się także tzw. "sztuką śmietnika", tworząc do 1962 roku obrazy z użyciem rozmaitych materiałów gotowych umieszczanych na powierzchni płótna. W latach 1961-1964 malował kompozycje, które za Leonem Chwistkiem nazywał "obrazami streficznymi".