Celem realizowanego projektu jest poszerzenie wiedzy o sztuce współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki herstorycznej. Studium cielesności i fizyczności, świadomości pracy z własnym ciałem.
Zespół projektowy został wyłoniony w drodze wewnątrzszkolnego konkursu. Uczniowie pisali eseje, w których uzasadniali dlaczego chcą wziąć udział w realizacji projektu.
W dniach 24-25 września 2024 roku zespół projektowy wziął udział w warsztatach oddechowych i mindfulness z trenerką oddechu Bernadettą Kalinowską prowadzącą "Przystań Oddechu".
Warsztaty były nowością dla uczennic. Sprawiły wielką radość. Uczestniczki stwierdziły, że przyjemnie byłoby mieć takie zajęcia codziennie w szkole - opowiada Monika Walas, nauczycielka prowadząca projekt.
Korzystając z pięknej pogody i kontaktu z naturą na szkolnej łące, w otoczeniu sadu, pozwoliły się wyciszyć, zwrócić uważność w kierunku ciała, oddechu, doświadczenia, zmysłów i emocji ukrytych w ciele. Po takim doświadczeniu pozostało pytanie: Jak swoje obserwacje wyrazić przy pomocy materiałów rzeźbiarskich?
25 października 2024 roku młodzież uczestniczyła także w wyjeździe badawczym do Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. W ramach wyjazdu uczestnicy zwiedzali Park Rzeźby, doświadczając relacji między rzeźbą a naturą, rzeźbą a otaczającą przestrzenią. Zadanie miało na celu zrozumienie jak istotny jest kontekst miejsca dla formy ekspozycji. Uczestnicy brali udział również w warsztatach cyjanotypii i filcowania - technik niereprezentowanych w szkole, co było okazją do poznania nowych materiałów, metod pracy ponad szkolną podstawę programową.
4 listopada 2024 roku uczenice zainpirowane nowymi technikami rozpoczęły tworzenie form przestrzennych za pomocą odcisków ludzkiego ciała w wymiarach rzeczywistych. Uczestniczki spotykają się z Moniką Walas cyklicznie, w soboty, na dodatkowych zajęciach, dzięki którym poznają specyfikę pracy z żywicą, modelem. Mogą eksperymentować i próbować bez ograniczeń czasowych i ponad podstawę programową.
To dla nich bardzo twórczy, eksperymentalny i produktywny czas - podkreśla Monika Walas.
20 listopada 2024 roku odbyły się warsztaty i wykład z zakresu historii sztuki dotyczących kobiet - rzeźbiarek: Aliny Szapocznikow, Marii Pinińskiej-Bereś i Magdaleny Abakanowicz. Zajęcia poprowadziła mgr historii sztuki - Paulina Łuczak, współprowadząca nagrodzone projekty szkoły w poprzednich edycjach Konkursu Programu Grantowego "Wena". Uczestniczki realizowały zadania, by jak najlepiej zrozumieć strategię artystyczną każdej rzeźbiarki. Jako zwieńczenie zadania - stworzyły kolaże / mood boardy, w wizualny sposób podsumowujące wiedzę, skojarzeni i emocje wywołane przez obejrzane dzieła.
Liceum Sztuk Plastycznych w Gronowie Górnym
W projekcie bierze udział sześć uczestniczek: dwie osoby z 2 klasy, trzy osoby z 3 klasy, jedna osoba z 4 klasy. Praca rzeźbiarska zakłada pracę w grupie oraz indywidualną. Różnorodność klas i wieku wpływa pozytywnie na dynamikę pracy. Jest to wymiana różnych doświadczeń i umiejętności.
Uczestnicy muszą wykazać się sprawną komunikacją w grupie, realistycznym planowaniem. Ważne jest również szukanie kompromisu w procesie twórczym oraz w procesie aranżacji rzeźb w przestrzeni wystawienniczej.
Prac indywidualna zakłada pracę nad wybranym elemencie ciała i własną decyzję o jej wyrazie artystycznym oraz estetycznym.
W projekcie uczennice podejmują próbę przekroczenia kartograficznej umowności mapy, by przy użyciu mediów rzeźbiarskich, zbliżyć się do problematyki ciała - obecnie najbliższego nam schronienia w chwilach trudnych, światowych kryzysach i niepokojach.
ZGODNOŚĆ Z TEMATEM KONKURSU: "Mapa w skali jeden do jednego"
Ciało jako osobista mapa doznań i doświadczeń, wyznaczająca granice naszych możliwości i ograniczeń.
FINALNY EFEKT
Wędrująca wystawa prac rzeźbiarskich w szkole, galerii sztuki i jednodniowa w parku. Jako zwieńczenie projektu zaplanowano potrójną wystawę w kwietniu 2025 roku, by uzmysłowić młodzieży różnorodność odbioru prac w zależności od kontekstu sytuacyjnego. Prace będą eksponowane trzykrotnie: na terenie Centrum Sztuki Galerii EL w kontekście pytania: Jaki charakter ma ekspozycja w przestrzeniach instytucjonalnych?; w elbląskim Parku Kajki: Jak rzeźby "pracują" w otoczeniu natury? oraz w przestrzeni szkolnej: Czy kontekst pracowni, otoczenia i wspólnej infrastruktury można wykorzystać inaczej niż dotychczas? Czy można jeszcze zadziałać z przestrzenią?
NAUCZYCIELKA PROWADZĄCA
Monika Walas, nauczycielka rzeźby, absolwentka Wydziału Rzeźby - ASP Kraków. Brała udział licznych wystawach m.in.: „Tytano” Dolne Młyny w Krakowie, Galeria Sztuki BWA Jatki w Nowym Targu, Galeria Sztuki Współczesnej Elektrownia w Czeladzi, a także plenerach: Harenda w Zakopanem, plener rzeźbiarski w piaskowcu w Nowe, plener ceramiczny „Dialogi”. Pracowała przy konserwacji ołtarzy i polichromii w Choczni i Kobierzynie. Zajmowała się renowacją zabytkowej elewacji krakowskich kamienic oraz pracami konserwatorskimi w Hotelu „Grand” w Krakowie, renowacją fasady Pałacu Królewskiego w Łobzowie. W 2022 roku pracowała przy scenografii i rekwizytach do filmu „In the Lost Land” w reż. Paula W.S. Andersona.
