Oryginalne połączenie sztuki z ekologią poprzez budowę obrotowych rzeźb pokrytych materiałami odpadowymi i roślinnością miało ukazać dojrzałość i uważność twórczą i społeczną zespołu projektowego. Koncept podniesienia do rangi tworzywa artystycznego materiałów recyclingowych i wykreowania przy ich pomocy, oryginalnych obiektów przestrzennych, eksponowanych w miejscu publicznym – został oceniony przez Kapitułę Programu Grantowego "Wena" jako przedsięwzięcie nowatorskie, wykraczające ponad szkolną podstawę programową.
Przesłaniem konceptu i odpowiedzią na motyw przewodni Konkursu „Sztuka Naprawiania Świata” była troska o zasoby naszej planety, wyrażona poprzez użycie w projekcie, materiałów wtórnych w sztuce. Kreacja dużych przestrzennych brył, opartych na formach organicznych i biomorficznych zakładała cykliczność zmiany powłok rzeźb np. z aluminiowych na biologiczne.
Zespół projektowy, według założeń konceptu edukacyjno-artystycznego, miał zbudować trzy wielkoformatowe obrotowe rzeźby, które miały zostać pokryte roślinnością w połączeniu z materiałami odpadowymi.
W związku z podejmowanymi próbami technologicznymi koncepcja uległa zmianie. Powstały dwie obrotowe zewnętrzne rzeźby pokryte aluminium i materiałami z recyklingu bez funkcji biomorficznej. Prace są prezentowane przed wejściem do szkoły. Trzecia rzeźba obrotowa, pełna nasadzeń i różnych roślin pozostała w fazie eksperymentu twórczego.
Tablica promocyjna projektu
Dwie rzeźby obrotowe.
Główne wejście do szkoły.
Pierwszym etapem realizowanego projektu było pozyskanie materiałów wtórnych w postaci puszek aluminiowych.
Uczniowie cięli puszki na odpowiednie części, zgodnie z szablonem gięcia blachy aluminiowej w ustalony wzór. To był bardzo żmudny i jedyny etap pracy warsztatowej i zaangażowania młodzieży, która przygotowała ogromną ilość elementów do pokrycia rzeźb. Finalnie zostało zrecyclingowanych kilka tysięcy sztuk materiałów odpadowych i tworzyw sztucznych.
Następnie została zakupiona stal potrzebna do budowy konstrukcji rzeźb. Montażem zajęli się szkolni konserwatorzy pod nadzorem nauczyciela prowadzącego, bez udziału uczniów.
Główny trzon zespołu stanowiły uczennice klas trzecich (8 osób), natomiast z uwagi na pracochłonność zadania, angażowani byli również uczniowie innych klas. Została wyznaczona także grupa uczennic, odpowiedzialna za pozyskanie aluminiowych puszek.
Cięcie puszek
Relacja z podsumowania projektu w social mediach Fundacji Rodziny Staraków:
Podsumowanie projektu EKO RZEŹBY
Ewald Kornek – koordynator projektu, wicedyrektor liceum, nauczyciel rzeźby.
