Tomasz Koszewnik
Ur. w 1986 r. w Białymstoku.
Mieszka i pracuje w Poznaniu. Studiował Antropologię Kultury na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył Intermedia oraz Fotografię na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie obronił dyplom pod kierunkiem prof. Leszka Knaflewskiego. Jako student wizytujący na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie uczestniczył w zajęciach Pracowni Działań Przestrzennych prof. Mirosława Bałki. Obecnie współprowadzi pracownię Audiosfery UAP. Stypendysta Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Prezydenta Miasta Białegostoku oraz Prezydenta Miasta Poznania.
Laureat nagrody głównej w konkursie „Wspólny projekt”, ufundowanej przez Muzeum Sztuki w Łodzi oraz Fundację Sztuki Polskiej ING. Wyróżniony w konkursie Talenty Trójki organizowanym przez Program Trzeci Polskiego Radia. Brał udział w wystawach konkursowych, m.in. na Festiwalu Sztuki Młodych „Przeciąg”, Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko”, Artystycznej Podróży Hestii, Biennale Sztuki Nowych Mediów WRO oraz Triennale Młodych w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Wybrane wystawy:
2017 Wracając z Białowieży, Miejsce Projektów Zachęty, Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa (z Janem Szewczykiem)
2016 Widmo, Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Katowice; Wracając do Białowieży, Galeria Arsenał, Białystok (z Janem Szewczykiem)
2015 Przestrajanie. Leszek Knaflewski i audiosfera, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; Trzaski, Centrum Sztuki Współczesnej Kronika, Bytom; Biennale Sztuki Mediów WRO, WRO Art Center, Wrocław; Prześnienie, Galeria Labirynt, Lublin
2014 Noc nie jest wystarczająco ciemna („Wspólny projekt”), Muzeum Sztuki w Łodzi, Fundacja Sztuki Polskiej ING, Łódź; Rysopis, WRO Art Center, Wrocław; Points of View, Centrala Gallery, Birmingham
2013 Hryniuk / Koszewnik / Łazarczyk / Olszewski / Pol-ska / Rudzin, Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK; Kraków Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko”, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Słupsk
2012 Basen, TIFF Fe-stival, Wrocław Festiwal Sztuki Efemerycznej „Konteksty”, Sokołowsko; No Budget Show IV, Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, Kraków; Nowe Sytuacje, Malta Festival, Poznań; Kryzys, Muzeum Współczesne Wrocław, Wrocław; Happy Birthday Mr. Fluxus, Centrum Kultury Zamek, Poznań
2011 Wiek XIX vs XXI, Muzeum Narodowe, Kraków; Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg”, Zachęta Sztuki Współczesnej, Szczecin; Daj głos, Zona Sztuki Aktualnej, Szczecin; Triennale Młodych, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko
TOMASZ KOSZEWNIK
INTERMEZZO
2019 / instalacja, 12 gobelinów
Gobelin prezentowany jako „dzieło” w duchu konceptualnym (pojęciowym) jest grą ze swoją własną konwencją oraz dialogiem ze znaczeniami, które ma prowokować. Jako praca realizowana ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu, odnosi się wprost do miejsca prezentacji, tj. XIX-wiecznej fabryki tkackiej. Jako temat uniwersalny podejmowałoby zagadnienie jakim jest industrializacja i jej konsekwencje w ogóle - wzór samej cegły byłby tutaj referencją do fabryk całej Europy. Gobelin jako obraz przedstawiający fabrykę (jej znaczący fragment) byłby hołdem dla miejsca pracy ludzkich rąk - i w ten sposób jako gra z kontekstem miałaby przede wszystkim przekroczyć znaczenie samej sztuki jako „tylko zabawy”. Gobelin przedstawiając wzór muru nosiłby znaczenie obrazu przezroczystego/znikającego na swoim tle, ale paradoksalnie jako przedstawienie tego muru odkrywałby to, co niewidoczne - ogromną pracę włożoną w stworzenie obrazu - pracę, która byłaby wprost nieproporcjonalna do jego estetycznej (przedstawieniowej, wizualnej) funkcji. Do wykonania gobelinu będą zatrudnione osoby, zwykle kobiety, w przeszłości trudniące się tkactwem, a które z wielu przyczyn musiałby zrezygnować z zawodu. Czy to przez upadłość fabryk tkackich w Polsce, czy przez wojnę np. w tkackich miastach na terenie Ukrainy. Projekt w swoim społecznym wymiarze przedstawiałby nową sztukę jako działanie poza tzw. polem sztuki. Sztuka byłby zatem używana i jako model pracy poza kontekstem sztuki byłaby sposobem na pozyskanie funduszy oraz pomoc i aktywizacje wykluczonych zawodowo osób. Realizowane w ramach projektu „miniprzedsiębiorstwo” produkujące gobelin na wystawę, wykonywałoby „pracę”, która jako aktywność byłaby istotą tego dzieła - samą w sobie. Inspiracją do opracowania pomysłu konkursowego była historia mojej babci, która przed laty pracowała w fabryce włókienniczej w Fastach pod Białymstokiem. W czasach prosperity było to przedsiębiorstwo stanowiące o randze miasta jako ważnego ośrodka przemysłowego. Po upadku fabryki babcia zmuszona była emigrować w celu znalezienia innej pracy (podobnie zreszta jak czynią to obecnie osoby emigrujące zarobkowo także do Polski). Podejmując ten bliski mi wątek, chciałem nawiązać do tradycji tkackich w Polsce, ale także do popularnej przed laty tkaniny artystycznej, która w ostatnich dziesięcioleciach straciła na znaczeniu, a która jako relikt czasów przeszłych zdobi już tylko ściany muzeów i stare podlaskie chaty.
