Wystawy i wydarzenia

Behind the Appearances
Vera Lehndorff/Holger Trülzsch

27 września – 30 listopada 2014 

Fundacja Rodziny Staraków | Spectra Art Space zaprasza na pierwszą w Polsce wystawę prac duetu Vera Lehndorff / Holger Trülzsch. Wystawa obejmuje trzy cykle: Mimicry-Dress-Art (1970-1973), the Oxidations (1978) oraz Prato/Sirius (1985-1988).

Vera Lehndorff urodziła się w 1939 roku w Königsbergu, dzisiejszym Kaliningradzie.

Od 1958 do 1961 roku studiowała malarstwo i projektowanie w Fachschule für Gestaltung w Hamburgu. W roku 1961 przeniosła się do Włoch, gdzie kontynuowała karierę malarską. We Florencji została odkryta przez artystę fotografika Hugo Mulasa i rozpoczęła pracę modelki – podróżowała do Paryża i Nowego Jorku, gdzie studiowała aktorstwo pod okiem Lee Strasberga.

W 1966 roku dzięki filmowi Michelangelo Antonioniego „Powiększenie” stała się znana publiczności międzynarodowej jako „Veruschka”.

 W 1963 roku w Nowym Jorku Peter Beard przedstawił ją Salvadorowi Dali, razem z którym przeprowadziła kilka performances, sfotografowanych przez Petera Bearda (posąg z kremu do golenia oraz performance Gazela i Leopard). Kilkukrotnie odwiedziła Dalego w Cadaqués w Hiszpanii, gdzie artysta tworzył jej rysunki i opowiadał o sztuce, a szczególnie – o surrealizmie. Poprzez performance tworzone przez nią wraz Dalim, Vera Lehndorff zauważyła, że używanie ciała jako instrumentu sztuki może otworzyć przed nią nowe sposoby ekspresji. W 1968 roku do filmu reżyserowanego przez fotografika Franco Rubartelliego namalowała siebie samą jako kamień i eksperymentowała z przemalowywaniem swoich fotografii, a także sporządzała na swojej twarzy kopie portretów Picassa. W 1970 roku rozpocząła współpracę z poznanym wówczas malarzem, rzeźbiarzem i muzykiem Holgerem Trülzschem. W 1975 roku dla czasopisma „Interview” Andy Warhola stworzyła uliczny performance foto/video „Fifth Avenue N.Y.C.” W tym samym roku brała udział w artystycznym filmie Rebeki Hor „bez tytułu”.

W 1979 roku u boku Denisa Hoppera zagrała główną rolę w filmie „Couleur chair”, wyreżyserowanym przez Francois Weyergansa.

W 1976 roku rozpoczęła w Paryżu, kontynuowany w latach osiemdziesiątych, projekt rysunkowy - rysowanie kamieni oraz instalacje przedstawiające miasta w ruinach. Przez pisarza i reżysera filmowego Francois Weyergansa została wprowadzona w świat sztuki Alberta Giacometti, która zainspirowała i pomogła udoskonalić jej rysunki – dzięki jego wizji obiektów wchodzących w relację z przestrzenią.

W latach 1983-84 zagrała rolę Gabriele D’Annunzio w sztuce teatralnej Elfriede Jelinek „Clara S.”, wyreżyserowanej przez Ulrike Ottinger ze Staatstheater w Stuttgarcie na międzynarodowych festiwalach teatralnych w Avignon i Monachium. Zagrała Doriana Graya w artystycznym filmie Ulrike Ottinger „Dorian Gray in the mirror of the yellow press”.

W 1985 roku stworzyła czarno-biały performance pokrywając popiołem ulicę w Nowym Jorku –  wystawiony w MOMA-PS1 w 2001 roku.

W latach 1988-89 rozpoczęła malowanie popiołem w Niemczech, na bawarskiej wsi.

W latach 1993-94 wykonała serię fotografii na ulicach Paryża – portfolio „Nothing Special” zostało opublikowane w 1994 roku w magazynie MANIPULATOR.

W 1995 roku przeniosła się z Paryża do Nowego Jorku, gdzie do roku dwutysięcznego pracowała nad projektem fotograficznym „Autoportrety Veruschki”.

W 1996 roku w Bawarii w Niemczech stworzyła instalację wideo „Płonące miasto”.

W 1998 roku, mieszkając  na Brooklynie, Vera Lehndorff, której pomocy udzielił Micha Waschke, wyprodukowała, wyreżyserowała i wystąpiła w filmie artystycznym “Buddha-Bum” .

Od roku 2005 roku mieszka i pracuje w Berlinie i kontynuuje projekt wykorzystujący popiół jako medium. 

Holger Trülzsch urodził się w 1939 roku, mieszka i pracuje w Paryżu oraz Berlinie. 

Od 1960 do 1965 roku studiował malarstwo i rzeźbę na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (Akademie der Bildenden Künste, München); interesuje się zagadnieniami związanymi z ruchem nieformalnym i sytuacjonistycznym. Pozostawał blisko związany z członkami grup SPUR, WIR oraz Geflecht.

W 1961 roku podczas wystawy Grupy Zero w Galerii NOTA w Monachium spotkał Otto Piene, który wprowadził go do sztuki nieformalnej i kinetycznej, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki lumino-kinetycznej.

W 1965 roku Trülzsch pracował nad relacjami pomiędzy malarstwem, rzeźbą i dźwiękiem, tworzył rzeźby, w tym asamblaże i składane konstrukcje stalowe.

W tym okresie tworzył on rzeźby dźwiękowe (Klangskulpturen) w zamkniętych i otwartych przestrzeniach, głównie w górach Tyrolu.

Od 1966 do 1969 roku jego priorytetami stały się zaangażowanie polityczne jako część ruchu studenckiego oraz szkoła frankfurcka. Studiował nauki humanistyczne na Uniwersytecie Monachijskim.

Zaangażował się w ruch edukacyjny sprzeciwiający się władzy autorytarnej. W tym czasie dzieci zachęcane były do rozsmarowywania farby na swoich ciałach palcami, jako sposobu przełamywania tabu religijnego.

Posiadając wieloletnią praktykę we free jazzie, w 1969 roku założył wraz z Florianem Fricke elektroniczną grupę muzyczną Popol Vuh, która skomponowała i wykonała, między innymi, ścieżkę dźwiękową do filmu Wernera Herzoga „Aguirre, gniew boży”.

W roku 1969 poznał Verę Lehndorff, w owym czasie ikonę mody, uwięzioną w swoim uprzedmiotowionym i rozreklamowanym wizerunku publicznym.. Zasugerował transformację tego image’u poprzez rozwój potencjału artystycznego drzemiącego w malowaniu jej ciała, które uprzednio ograniczone było do świata mody i makijażu.

We współpracy z Verą Lehndorff używał on techniki anamorficznej oraz fresku, a także utrwalał efemeryczną naturę tego body-paintingu w obrazach fotograficznych. Połączenie fotografii i malarstwa jest podstawą to kreowania iluzji, sprawiania, że ciało znika i znów pojawia się w tle.

Przez następne lata, do roku 1988 Vera Lehndorff i Holger Trülzsch wykonalikilka serii body-paintingu.

W latach siedemdziesiątych, w SoHo, Holger Trülzsch był zaangażowany w fotografię konceptualną i strukturalną a także w performance fotograficzne.

Wraz z Jean-François Chevrier był także współzałożycielem  Mission Photographique de la  DATAR, a w grudniu 1985 roku zajmował się kierownictwem artystycznym wystawy Paysages photographies – Travaux en cours w Palais de Tokyo.

Od pierwszych swoich kroków w sztuce do dnia dzisiejszego Holger Trülzsch rozwijał zmienne i wielopłaszczyznowe prace, łącząc fotografię, malarstwo, rysunek, video, rzeźbę, dźwięk, światło i realizując główne instalacje i interwencje podczas wystaw oraz w miejscach publicznych.

Jego prace wystawiane są w najważniejszych muzeach na całym świecie.

W 2014 roku został kuratorem wystawy Dominique Auerbacher  Scratches auf Bötzow w Berlinie.

Holger Trülzsch pracuje obecnie nad dużym projektem rozpoczętym w 1995 roku, składającym się z malarstwa, rysunku, kolażu, itp., a którego tematem jest krajobraz.