Wystawy i wydarzenia

Realizacja nawiązuje do zgłębianego przeze mnie tematu postpamięci jako narracji przekazywanej w społecznościach oraz uwarunkowań dziedziczenia traumy. W pracy  przywołuję wizerunek Księżnej Diany – symbolu idealnej matki, niestrudzonej wolontariuszki, wzoru kobiecości i elegancji, która zginęła w wyniku wypadku samochodowego w 1997 roku. Wówczas miałam sześć lat i coś pękło. Teraz mam trzydzieści i nadal widzę tę szczelinę, powstałą niewątpliwie za sprawą nagłośnienia tej tragedii przez media. Była to pierwsza masowo i międzynarodowo przeżywana żałoba, którą - jak sądzę - nosimy w pamięci jako wyraźny ślad. Oryginalnie fotografię wykonałam w technice cyjanotypii na jedwabiu, która powstaje pod wpływem promieniowania UV, a jednocześnie blednie wystawiona na działanie światła słonecznego. Obraz w negatywie jest odwołaniem do pierwotnego śladu, oryginału, podstawy istnienia tego widoku. Nie rozróżniamy na pierwszy rzut oka cech indywidualnych, a po dłuższym wpatrywaniu się w obraz powstaje powidok - w tym przypadku obraz pozytywowy. Użyta przeze mnie technika cyjanotypii umożliwia osiągnięcie nasyconej niebieskiej barwy, która w jednym z ujęć teorii koloru Goethego oznacza smutek i tęsknotę.

Kamila Kobierzyńska 

 

Kamila Kobierzyńska - mieszka i pracuje w Poznaniu. Od 2014 roku współtworzy II Pracownię na Wydziale Fotografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu oraz prowadzi Pracownię Fotografii w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu. Studiowała rejestrację filmową i telewizyjną w Instytucie Twórczej Fotografii na Uniwersytecie Śląskim w Opawie oraz Fotografię na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W marcu 2021 obroniła pracę doktorską „Kiedy kwitną wiśnie. Postpamięć i transmisja traumy”. Głównym polem jej zainteresowań jest pojęcie pamięci indywidualnej, protetycznej, postpamięć pokoleń i ich tożsamość.